İçimdeki sesle. Seslerin oluşturduğu "Yağmur Damlaları" ile. Gerçekler hep orada. Asıl güven,mutluluk,huzur orada. Bazen rüzgarla birlikte uçup gitselerde döndükleri yer yine burası. Zorlasalar da bazen en çıkmaz yerlerde elimden tutan,güvenle elimi uzatabildiğim yer... Ağladığımda dökülen yaşlar hep buraya akıyor. Başka yerlere sızmıyor, terk etmiyor beni. Yüzümdeki ifadeler de gitmiyor,en zor anlarımda çıkıveriyorlar dışarı. Bütün duyguları bir arada tutabiliyor. Hiç sıkılmadan, usanmadan bekliyorlar... Yalnızlığımdaki gürültüyü dinletiyorlar bana. Hiç susmasın istiyorum o sesler. Masalların sonu gelmesin istiyorum. Bu sesle varoluyorum çünkü. O sesin verdiği güçle yaşıyorum. . .